هرمنوتیک در حوزه معرفتشناسی بهعنوان روشی برای رسیدن به حقیقت الفاظ و عبارات، از جمله شیوههایی است که در قرن اخیر از جانب بسیاری از صاحبنظران غربی مورد توجه قرار گرفته است. در این شیوه تلاش شده است با تکیه بر برخی اصول و مبانی خاص و با پیگیری معناشناسانه الفاظ و مفاهیم، به حقیقت مدنظر گوینده دست یابند. متناسب با این شیوه غربی، در عالم اسلام متفکران مسلمان، از مفهومی به نام تأویل سخن به میان آوردهاند.
ملاصدرا بهعنوان یکی از متفکران اصیل اسلامی در بحث تأویل، معتقد است که با ریشهیابی دقیق الفاظ در عوالم سهگانه و با روشهای عرفانی، فلسفی و کلامی به معنای ملکوتی آنها رسیده و بسیاری از مشکلات و اختلافات را در باب متشابهات قرآنی از این طریق پاسخ داده است. این جستار بر آن است که با روش توصیفی- تحلیلی، پس از بررسی معنای هرمنوتیک و نسبت معنایی آن با تأویل، روش خاص ملاصدرا در تفسیر آیات قرآن را مورد ارزیابی قرار دهد.