تبیین روش‌شناسی ائمه(ع) در مواجهه با تفکر غلو

افراط و مبالغه در معرفی امامان معصوم (ع) از جمله چالش‌های پیش روی تشیع در طول تاریخ اسلام بوده است. فهم نادرست از دین، ارادت بی‌تعقل، جهل و  استفاده ابزاری از بیان کرامات معصومان(ع) از جمله عوامل ایجاد نحله‌ای به نام غالیان بوده است. آن ها در کنار غلو در باره ائمه(ع)، بخشی از احکام شریعت را انکار نموده و با تفسیرهای انحرافی درباره مفاهیم دینی، خود را از عمل به آن‎‌ها معاف نموده و زمینه انحراف و بدعت در اعتقادات دینی را فراهم آوردند.

با مطالعه سیره معصومین (ع) به روشنی می‌توان دریافت که آنان در گفتار و رفتارشان، غلو را مذموم دانسته اند و با به‌کارگیری روش‌هایی چون تبیین شاخصه‌های دین‌داری صحیح، معرفی‌ ماهیت واقعی‌ غلات، اظهار‌ برائت‌، نفرین، تکفیر و حتی دستور به مبارزه با آن‌ها راه نفوذ آنان را در میان تشیع واقعی بسته‌اند.

مقاله حاضر به‌دنبال آن است با نگاهی تحلیلی-توصیفی، از یک‌سو مبانی و عقاید غالیان و از سوی دیگر روش امامان معصوم(ع) در مقابله با آن‌ها را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد.