دعا یکی از زیباترین آموزههای قرآنی است که در تمام ادیان و فرهنگها، وسیلهای برای رهایی از گرفتاریها است و نقش بهسزایی در سلامت معنوی انسان دارد. از سویی در دهه اخیر، رفتارهای مذهبی بهعنوان مؤلفههای ارتقاء دهنده سلامت معنوی در اندیشه روانشناسان معاصر مورد مطالعه قرار گرفته است و پژوهشگران مختلف به دنبال شناسایی رفتارهایی برآمدهاند که بیشترین تأثیر را در مؤلفههای سلامت و بهزیستی معنوی داشتهاند. از آنجا که علامه طباطبایی از مفسران برجسته عصر حاضر است، پژوهش حاضر تلاش دارد تا به بررسی جایگاه دعا بر سلامت معنوی در حوزههای بینشی، عاطفی و رفتاری، با تکیه بر اندیشههای علامه به روش توصیفی - تحلیلی بپردازد. پژوهش حاضر نشان داد دعا در حوزههای مختلف سلامت معنوی انسان مؤثر است و با تأثیر بر گرایشهای عالی انسان، موجب تسکین اضطراب و جلوگیری از انحرافات اعتقادی و دستیابی بهسلامت معنوی گردیده؛ زمینهساز نیل به کمال خواهد بود.